Grieg  Våren
aus: op.33

Enno ein gong fekk eg vetren
at sja for varen at roma;
heggen med tre som der blomar var pa, eg atter sag bloma.
Enno ein gong fekk eg isen at sja fra landet at fljota,
snjoen at brana og fossen i a at fyssa og brjota.
Graset det grone eg enno ein gong fekk skoda med blomar;
enno eg hojrde, at varfuglen song mot sol og mot sumar.

Ein gong eg sjolv i den varlege eim, som mettar mitt auga,
ein gong eg der vil meg finna ein heim og symjande lauga.
Alt det som varen i mote meg bar, og blomen eg plukkad’,
federnes andir eg trude det var, som dansad’ og sukkad’.
Derfor eg fann millom bjorkar og bar i varen ei gata;
derfor det ljod i den floyta eg skar, meg tykktes at grata.